سازمان تأمین اجتماعی در راستای اصلاح ساختار بنگاهداری، افزایش درآمدهای حوزه سرمایه‌گذاری، افزایش سهم درآمدهای حاصل از سرمایه‌گذاری از تعهدات و اجرای الزامات قانون برنامه هفتم توسعه و سایر قوانین بالادستی، نسبت به تبیین طرح «سرمایه‌گذاری خروج از بنگاهداری» به‌عنوان یکی از طرح‌های بیست‌گانه اقدام کرده است. سیاست‌های کلی تأمین اجتماعی، قانون اجرای سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی و قانون برنامه هفتم پیشرفت را می‌توان مهم‌ترین مبانی قانونی برای خروج سازمان تأمین اجتماعی از بنگاهداری محسوب می‌شوند. در چارچوب طرح اشاره شده، سازمان تأمین اجتماعی باید از شرکت‌های خارج از استراتژی کلان سازمان، شرکت‌هایی که سازمان در آنها فاقد مزیت رقابتی یا تخصص مدیریتی است، مواردی که سهم مالکیت سازمان بیش از حد مجاز قانونی است و صنایعی که با عدم تمرکز استراتژیک مواجه‌اند و سازمان در آن‌ها حضور پراکنده و غیرمؤثر دارد، خارج یا مالکیت خود را به حد قانونی کاهش دهد.

افزایش بازدهی و سودآوری، کاهش ریسک و افزایش نقدشوندگی، کاهش هزینه‌های بالاسری، تمرکز بر رسالت اصلی سازمان، شفافیت و پاسخگویی بیشتر، حرفه‌ای‌گرایی و شایسته‌سالاری، همچنین چابکی در تصمیم‌گیری، بخشی از مزایا و کارکردهای گذار از رویکرد «بنگاهداری» به «سهام‌داری حرفه‌ای و مدیریت پرتفو» محسوب می‌شوند. «تشکیل سبد سرمایه‌گذاری حرفه‌ای با بیشینه‌سازی عایدی جاری و آتی»، «حداقل‌سازی ریسک و افزایش نقدشوندگی دارایی‌ها با رعایت اصول شفافیت» و «حاکمیت شرکتی و عدالت بین‌نسلی» را می‌توان بخشی از اهداف و کارکردهای اصلی طرح سرمایه‌گذاری و خروج از بنگاهداری برشمرد.
توضیحات بیشتر در سایت رسمی سازمان تأمین اجتماعی