سید علی حسینی سیستانی (زاده ۱۳۰۹ش/۱۳۴۹ق) از مراجع تقلید شیعیان و استاد درس خارج فقه و اصول در نجف است. تحصیلات حوزوی را در مشهد، قم و نجف آموخت و در درس سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، آیت‌الله بروجردی و آیت‌الله خویی حاضر شد. او پس از درگذشت آیت‌الله خویی در سال ۱۴۱۳ قمری به مرجعیت رسید و در جریان تغییر نظام و تصویب قانون اساسی جدید عراق پس از صدام حسین، نقش جدی ایفا کرد.

سیستانی در جریان حمله گروه داعش به عراق و پیشروی آنان به سمت مرکز و جنوب عراق، دفاع از کشور را واجب کفایی خواند. بسیاری از مراکز علمی و آموزشی، کتابخانه‌ها و مراکز خدمات اجتماعی در نقاط مختلف جهان از جمله ایران، ترکیه، عراق، بریتانیا و لبنان، با مدیریت دفتر آیت‌الله سیستانی راه‌اندازی شده است.

سید علی سیستانی در سال ۱۳۸۰ قمری، در ۳۱ سالگی، از دو استاد خود آیت‌الله خویی و حسین حلی، اجازه اجتهاد مطلق دریافت کرد. او تنها کسی بود که از شیخ حسین حلی، اجازه اجتهاد مطلق دریافت کرد. آقابزرگ تهرانی هم در نوشته‌ای در سال ۱۳۸۰ قمری، توانمندی سید علی سیستانی در علم رجال و حدیث را گواهی کرده است.

مرجعیت

با درگذشت آیت‌الله خوئی در ۸ صفر ۱۴۱۳ هجری، گروهی از علما به‌خصوص آیت‌الله سیدعلی بهشتی و آیت‌الله شیخ مرتضی بروجردی، فضلا و مردم را به تقلید از آیت‌الله سیستانی ارجاع دادند و در پی آن بسیاری از مؤمنان در عراق و ایران و کشورهای خلیج فارس و پاکستان و هندوستان به تقلید از او روی آوردند.

با رحلت آیت‌الله سید عبدالاعلی سبزواری در ۲۷ صفر ۱۴۱۴هجری نیز، بیشتر مقلّدانش نیز به او رجوع کردند.

پس از ارتحال آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی در ۲۴ جمادی الثانی ۱۴۱۴ هجری، تقلید از آیت‌الله سیستانی شتاب بیشتری پیدا کرد و بیشتر مؤمنان در عراق و احساء و قطیف و ایران و لبنان و کشورهای خلیج فارس و پاکستان و هندوستان و مسلمانان مهاجر در اروپا و آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا و دیگران به تقلید از او روی آوردند. با فوت آیت‌الله شیخ محمدعلی اراکی و آیت‌الله سید محمد روحانی رجوع به وی قلمروی گسترده‌تر یافت.